Kemkowe ciasteczka

Sobota rano, chlebek się piecze, a chłopaki śpią. Już tydzień zbieram się, żeby pochwalić mojego małego kucharza. Polecam to dla każdego dziecka - na 100% będzie miało frajdę. Tosiek od zawsze pomagał przy gotowaniu. Raz mu obiecałam ciasteczka i musiałam dotrzymać słowa - skutecznie mi o tym przypominał. Pierwszy raz na ciasteczka załapali się nasi znajomi. "Kemek" tak zachwalał wypiek Tosia, że teraz "Pieczemy ciasteczka dla Kemka".

Potrzebne będą: *dowolne kruche ciasto * foremki (mogą być kubeczki) * wiara, że kuchnia przeżyje * obietnica dziecka, że pomoże sprzątać.

Najpierw męczył ciasto, ale jak już się wziął za wykrawanie, to całym sobą - dosłownie. Na zmianę były misie, grzybki, kaczuszki, dzwoneczki, domki, zajączki, serduszka i rybki.

Jak już były gotowe do pieczenia - zmiana zdania. Za dużo serduszek, a za mało misiaków.  Potem szybko do piecyka, zanim znów się rozmyśli.

Ja: "Tosiek sprzątamy"

Mały: "Oj, zmęczyłem się"

Ja: "Obiecałeś"

Mały: "Idę się położyć"

Ja: "A kto mi pomoże?"

Chwila namysłu.

Mały: "Tata pomoże"

Więc zostałam z robotą sama. Jednak facet to facet. Zaraz po wyjęciu gorących ciasteczek Antek ożył.

Pięknie pachniały. Niestety Tosio zjadł wszystko sam w lesie. Tak, bo potem był spacer.